مبالغه (مفردات‌نهج‌البلاغه)مُبالَغَة (به ضم باء) از مفردات نهج البلاغه، به معنای تلاش شدید و رساندن به آخر همراه با شدّت می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص اعتدال در جدال و خصومت، از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیمُبالَغَة (به ضم باء) به معنای تلاش شدید و رساندن به آخر همراه با شدّت آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «بالغ فی الامر مبالغة: اجتهد فیه و لم یقصّر.» ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص اعتدال در جدال و خصومت فرموده است: «من بالغ فی الخصومة اثم و من قصّر فیها ظلم و لا یستطیع ان یتّقی الله من خاصم.» ۳ - پانویس
۴ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بلاغ»، ص۱۵۴. |